Wednesday, May 17, 2006

Martin Fierro


Martin Fierro (Canto I)

Aquí me pongo a cantar
al compás de la vigüela,
que el hombre que lo desvela
una pena extraordinaria,
como el ave solitaria
con el cantar se consuela.

Pido a los Santos del Cielo
que ayuden mi pensamiento,
les pido en este momento
que voy a cantar mi historia
me refresquen la memoria
y aclaren mi entendimiento.

Vengan Santos milagrosos,
vengan todos en mi ayuda,
que la lengua se me añuda
y se me turba la vista;
pido á mi Dios que me asista
en una ocasión tan ruda.

Yo he visto muchos cantores,
con famas bien obtenidas,
y que después de adquiridas
no las quieren sustentar
parece que sin largar
se cansaron en partidas.

Mas ande otro criollo pasa
Martín Fierro ha de pasar,
nada lo hace recular
ni las fantasmas lo espantan;
y dende que todos cantan
yo también quiero cantar.

Cantando me he de morir,
cantando me han de enterrar,
y cantando he de llegar
al pie del Eterno Padre
Dende el vientre de mi madre
Vine a este mundo a cantar…
______________________

Martin Fierro (Kanto I)

Chi tie do mi ekkantas
laú ritma sono gitara
char kiun neordinara
sufer’ afliktas, simile
al bird’ soleca, laúttrile
konsolas lin kanto klara.

Helpu, sanktaj, vi chielaj,
pensojn formi en chi horo!
Refresighu la memoro,
klaru al mi la kompreno:
pri okazo kaj pri peno
kantos mi kun prema koro.

Venu sanktaj, vi, miraklaj,
venu chies helpo via!
Char gluighis lango mia,
vidon grizvualo tegas,
forton mi de Di’ petegas
por tre peza tasko mia.

Konis mi kantantojn multajn,
kies famoj bonmeritaj,
tamen, depost akiritaj
velkis. Ja ech gloraj bardoj
lacas foje antaú la startoj
mem de la turniroj ritaj

Sed kie aliaj pashis,
mi tie ankaú cheestos,
neniam Marten’ postrestos,
ech se minacus fantomo;
kaj kiel iu ajn homo,
mi kantos voche orkestros.

Kantante mi iam mortos,
plukantos ghis fund’ de l’ tombo,
kaj mi min jhetos kantonto
al Patra Tron’ en l’ Eterno;
patrin’ min metis el ventro
kantantajn jam en chi mondon…
______________________
Elhispanigis, magistro Eugo.
El Kordobo, Argentino.
Traducido al esperanto por Enio Garrote,
de Córdoba, Argentina

0 Comments:

Post a Comment

<< Home